"Als het maar gezond is" is vaak wat je als eerste roept als je zwanger bent. Deze zin kreeg voor ons deze dag echt betekenis!

We gingen met lood in onze schoenen richting het radboud. Omdat er een nierafwijking in onze familie aan beide kanten zit ben je toch heel bang dat dit bij ons kleintje ook het geval gaat zijn. Ik had al de gehele zwangerschap het gevoel dat er iets niet helemaal goed was. Dit had ik ook aangegeven bij de verloskundige. Maar we hadden geen makkelijk jaar achter de rug en de laatste keer dat wij in het radboud waren hebben wij alleen maar verdriet gekend dus we hebben er verder ook niet veel aandacht aan geschonken.

Eenmaal op de echo kregen we een prachtkereltje te zien met alles erop en eraan!! inwendig zag alles er prima uit!! Toen we bij de beentjes en voetjes aankwamen heb ik nog tegen Pepijn gezegd: Kijk daar wat een kromme pootjes! De echoscopiste ging stilzwijgend verder en aan het einde van de echo vertelde ze dat alles goed was behalve 1 voetje. Op dat moment hadden ze het over een een klompvoetje. Op dat moment schrik je jezelf kapot maar onderweg van het ziekenhuis naar huis kun je alles al snel relativeren. Een klompvoetje is heel makkelijk te behandelen en als de kleine een jaar of 4 is dan zie en merk je er niks meer van.

Naar een week moesten we terug komen op controle en ze gingen alles nog een keer bekijken. Ook hadden we een andere echoscopiste genaamd Dagmar. Dagmar bekeek alles nog een keer en eenmaal bij het voetje aangekomen ging ze toch heel bedenkelijk kijken. Een klompvoetje is meestal naar binnen gedraaid en het voetje van Dex stond geheel naar buiten en omhoog. (zie foto 1) Ook kon ze de aantal tenen niet goed tellen. Toen ze verder ging kijken zag ze ook dat het kuitbeen (genaamd fibula) niet geheel ontwikkeld was. Ook het scheenbeen (genaamd tibia) was verkort en gebogen. (zie foto 2 ).

We moesten plaats nemen in een apart kamertje en de klinisch geneticus (dr. Mercedes) zou bekijken of dat er nog meer problemen en/of afwijkingen zouden zijn. Naar een aantal zenuwslopende en angstige minuten kon deze man ons vertellen dat ze dachten aan een geisoleerd probleem. Er werd nog nader onderzoek aangeboden (vlokkentest en/of vruchtwaterpunctie) maar de kans dat er iets mis zou gaan zou groter zijn als de verdenkingen dat er nog meer met Dex aan de hand zou zijn. We kregen een afspraak over 6 weken en werden naar huis gestuurd. Over 6 weken weer verder kijken hoe het beentje zich verder zou ontwikkelen en een afspraak met een revalidatiearts/ orthopeed. 6 slopende weken......

 Foto 1

  foto 2